Narodowe Centrum Kultury Filmowej to nowy typ instytucji kultury, kombinat wiedzy i doświadczeń, miejsce nabywania kompetencji i rozwoju pozaszkolnej edukacji, przestrzeń spotkań i spędzania czasu w bezpiecznych i rozwijających intelektualnie warunkach, pozwalających na rozwój pasji, budowę kapitału relacji i pozyskanie opieki eksperckiej.

Łatwiej jest więc powiedzieć, czym NCKF nie będzie. A zatem NCKF to…

Nie muzeum, ale narracyjne wystawy, będące ścieżkami edukacyjnymi dla indywidualnych klientów i wycieczek, realizujące potrzebę rozwoju edukacji medialnej w Polsce.

Nie archiwum, ale centrum kompetencji, digitalizacji i dostępu do treści w mediatece.

Nie edukacja bierna, ale sześć przestrzeni warsztatowych pozwalających na poznawanie kina w procesie jego tworzenia w półprofesjonalnych warunkach laboratoryjnych.

Nie kino, ale trzysalowe centrum upowszechniania wiedzy o filmie, miejsce na: akademie filmowe, spotkania, panele, festiwale, przeglądy i wyselekcjonowaną działalność kinową.

Nie miejsce zamknięte, ale otwarte dla wszystkich i do późna w nocy: przedpołudniem dla grup zorganizowanych, popołudniu jako kolejne miejsce spotkań dla łodzian z restauracją, klubokawiarnią, dwupoziomową kawiarnią w foyer i sklepem filmowo-muzealnym.

Nie tylko Łódź, ale centrum networkingu, otwarte na programy rezydencjalne, wykorzystywane do promocji miasta i jako cel turystyki kulturalnej, współtworzące nową definicję miasta.

Nie przeszłość, ale przyszłość; oderwanie się od tradycji, wykorzystanie filozofii miasta kreatywnego (UNESCO).

Nie film, ale pojmowanie kina przez dokonującą się dziś redefinicję fenomenu filmu, przez otwarcie się na zjawiska: cyfryzacji produkcji, postprodukcji i dystrybucji, kwestii dostępu do treści, wszechobecności audiowizualnych komunikatów, wideoeseistyki, VR i AR, rozpadu tradycyjnych sposobów pojmowania filmu jako spójnego i zamkniętego dzieła sztuki.